11 augustus, 2022 |

Omgaan met het vervoer van goederen vraagt ​​in de eerste plaats om het aanpassen van de mogelijkheden en voorwaarden aan het soort producten dat door ons wordt vervoerd. We zullen andere voorwaarden bieden voor breekbare materialen, andere voor vee en tot slot andere voorwaarden voor gevaarlijke goederen. Allereerst is dit type transport wettelijk gereguleerd, dus het is noodzakelijk om de richtlijnen met betrekking tot deze producten te volgen. Dus wat moet u weten over het vervoeren van gevaarlijke stoffen?

Wat zijn gevaarlijke goederen?

Gevaarlijke goederen wordt afgekort als DG (Dangerous Goods). Het is een term die verwijst naar gevaarlijke stoffen tijdens transport. Gevaren kunnen te maken hebben met gezondheid, veiligheid, milieu en eigendom. Dit soort gevaarlijke producten omvat een zeer brede groep goederen, waarvan er vele op grote schaal worden gebruikt. Voorbeelden zijn onder meer: spuitbussen, batterijen, bleekmiddelen, lijmen, magneten, parfums of batterijen en koelvloeistoffen. Al deze producten vormen een potentieel gevaar, daarom zijn gevaarlijke materialen tijdens het transport onderworpen aan speciale markeringen.

Hoe gevaarlijke stoffen vervoeren?

Bij dit type product worden meerdere markeringen gebruikt voor de zogenaamde gevaarlijke stoffen. In dit opzicht worden verschillende gevarenklassen onderscheiden. Dit zijn:

• Explosieve materialen en voorwerpen – dit kunnen onder meer zijn: spuitbussen die exploderen bij blootstelling aan hitte.
  Gassen – Zelfs als ze niet exploderen, kunnen sommige gasproducerende producten gevaarlijk zijn.
• Ontvlambare vloeistoffen – alle soorten ontvlambare vloeistoffen, bijv. alcoholen of parfums.
• Ontvlambare vaste stoffen – niet-vloeibare producten die zeer snel ontbranden.
• Giftige en besmettelijke materialen – afhankelijk van de mate van toxiciteit kunnen ze extreem gevaarlijk zijn. Deze producten worden niet met de gebruikelijke openbare middelen vervoerd, maar onder strikte voorwaarden.
• Bijtende materialen – deze omvatten: verschillende soorten zuren die onder speciale omstandigheden moeten worden bewaard.
  Radioactieve stoffen – deze producten vereisen ook specifieke opslag- en transportomstandigheden. Hun onzekerheid vormt een bedreiging voor mens en milieu.
• Andere materialen en gevaarlijke objecten – sommige objecten classificeren niet expliciet of passen mogelijk niet in een van de bovenstaande, en vormen tegelijkertijd een gevaar. In dit geval worden ze in deze categorie geplaatst.

Hoe gevaarlijke stoffen herkennen?

In de regel moet duidelijk zijn dat een bepaald transport gevaarlijke stoffen bevat. Hun markeringen zijn gemakkelijk te herkennen, vooral door het gebruik van herkenbare symbolen. Bij gevaarlijke stoffen worden kenmerkende pictogrammen in de vorm van een diamant gebruikt. De kleur van de figuur in het pictogram geeft het exacte risico van een bepaald product aan. Zo zijn in de gebruikte kleuren het volgende te onderscheiden:

• groen – niet-giftige en niet-ontvlambare gassen,
• oranje – explosieve producten,
• rood – ontvlambare producten.

Omdat dit soort goederen bijzonder gevaarlijk is, moeten er uiteraard ook beperkingen gelden voor de juiste etikettering. Dit om de goederen op een correcte en veilige manier te verzenden. Het betekent ook de noodzaak om specifieke documentatie in te vullen.

Materialen vervoeren in het wegtransport

Hoe gevaarlijke stoffen vervoeren om veiligheidsoverwegingen te behouden? Er zijn hier meerdere opties. Allereerst houdt de basisindeling van dit type activiteit rekening met verschillende soorten vervoer van gevaarlijke goederen. Deze kunnen vervoerd worden in weg-, bovengronds, zee- en spoorvervoer. Hoe ziet het eruit in elk van deze gevallen?

Gevaarlijke goederen in het wegvervoer

De basisvorm van vervoer van gevaarlijke stoffen is ADR. Deze term verwijst naar het vervoer van goederen met deze kenmerken over de weg. Deze term wordt in Europa gebruikt en is afkomstig van de conventie gewijd aan het vervoer van goederen en ladingen die als gevaarlijk over de weg worden beschouwd (L’Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route). De ADR-overeenkomst werd op 30 september 1957 in Genève opgesteld. Op dat moment werd het ondertekend door 9 landen, en de secretaris-generaal van de VN werd de depositaris van deze overeenkomst. Alle ondertekenende landen moeten zich houden aan de richtlijnen. Polen deed het in 1975.

Gevaarlijke goederen in bovengronds transport

Een andere aanvaardbare vorm van vervoer van gevaarlijke goederen is door de lucht. Items die voor dit soort transport zijn bedoeld, moeten hier voldoen aan de voorwaarden die zijn beschreven door de International Civil Aviation Organization (kortweg ICAO). Deze zijn op hun beurt opgenomen in een speciaal opgestelde Technical Manual for the Safe Air Transport of Dangerous Goods by Air. ICAO-voorwaarden zijn ontwikkeld in overeenstemming met de bepalingen van DGR, d.w.z. Dangerous Goods Regulations. Ze zijn met name gericht op luchtvervoer en de IATA, de International Air Transport Association, is verantwoordelijk voor de handhaving ervan.

Ook deze voorwaarden zijn aangepast aan de eisen van luchtvaartmaatschappijen en overheid. De basis zijn echter de bepalingen van DGR. Op dit punt is het vermeldenswaard dat het luchtvervoer de grootste beperkingen heeft in verband met gevaarlijke stoffen. Hier is hun type en hoeveelheid het meest beperkend, als je kijkt naar hoeveel van hen zijn goedgekeurd voor transport.

Gevaarlijke stoffen in het zeevervoer

Specifieke transportmogelijkheden worden over zee aangeboden. Waarom? Allereerst zijn de goederen die op deze manier worden vervoerd groottonnage. Bovendien is het mogelijk om grote, zelfs enorme massa’s tegelijk te vervoeren. Dit is vanuit logistiek oogpunt zeer gunstig, maar tegelijkertijd vormt een grote ophoping van gevaarlijke stoffen potentieel een bedreiging op een veel grotere schaal dan bijvoorbeeld in het wegvervoer. Een reden is zeker het feit dat veel materialen zich in water zeer snel verspreiden. Geen wonder dat de regelgeving voor deze vorm van vervoer van gevaarlijke stoffen zeer restrictief is. Wetten die de veiligheid met betrekking tot maritiem transport regelen, zijn te vinden in de IMDG-code (International Maritime Dangerous Goods Code). Dit is om het potentiële risico dat materialen in het water lekken te minimaliseren.

De sleutel tot deze regelgeving is om de veiligheid van het transport te maximaliseren. De IMDG omvat onder meer externe omstandigheden die toelaatbaar zijn voor het vervoer van goederen die in het zeevervoer als gevaarlijk worden beschouwd. Ook wordt rekening gehouden met scheepsbewegingen in het water en zelfs luchtvochtigheid. Er is ook de HNS-conventie, die is ontwikkeld door de lidstaten van de International Maritime Organization. Het gaat om het verstrekken van compensatie in het geval van een lekkage van gevaarlijke goederen rechtstreeks in zee of oceaan.

Gevaarlijke stoffen in het spoorvervoer

Het laatste type vervoer dat wordt besproken is het spoor. Deelnemers aan dit soort vervoer zijn verplicht zich te houden aan de RID-regelgeving die gevaarlijke stoffen in het spoorvervoer regelt. Deze voorschriften zijn ontwikkeld door de Intergouvernementele Organisatie voor Internationaal Spoorvervoer. Als onderdeel van de resulterende RID-regelgeving werd gesteld dat het Bijlage C zou worden bij het COTIF, d.w.z. bij het Verdrag inzake het internationale spoorwegvervoer. Deze werd opgericht op 9 mei 1980 in Berlijn. Volgens de bepalingen ervan zijn er onder meer transport- en laadvereisten die van toepassing zijn als we gevaarlijke stoffen vervoeren. Tekens die worden gebruikt om deze goederen aan te duiden, worden ook in dat Verdrag beschreven.